Muchomor sromotnikowy (łac. Amanita phalloides, ang. death cap) – jeden z najbardziej śmiertelnie trujących grzybów świata, mówi się, że to właśnie przy pomocy tego grzyba został otruty rzymski cesarz Klaudiusz w roku 54 n.e. Chociaż jego smak jest przyjemny i przypominający wiele bezpiecznych gatunków grzybów, już 1 oz/~28,3 g jest wystarczająca do spowodowania śmierci człowieka. W 2013 roku pewna kobieta zmarła po dodaniu tego grzyba do zupy. Muchomor jadowity (łac. Amanita virosa, ang. destroying angel) – z taką nazwą nie ma się czemu dziwić, że najlepiej jest omijać ten bardzo toksyczny grzyb. Jego toksyny atakują wątrobę i nerki – często ze śmiertelnym skutkiem – bo nie ma na nie antidotum. Przeszczep wątroby jest bardzo często jedynym sposobem, by uniknąć śmierci. Zasłonak spiczasty i zasłonak rudy (łac. Cortinarius rubellus i C. orellanus, ang. deadly webcap & fool’s webcap) – niezbyt często znajdowany na południu Anglii, bardziej znany na północy. Te dwa grzyby plasują się na liście najbardziej trujących grzybów w Zjednoczonym Królestwie. To właśnie tym pierwszym grzybem (na zdjęciu) Nicholas Evans – autor „The Horse Whisperer”, jego żona i dwoje ich krewnych zatruło się tymi grzybami w 2008 roku. Muchomor plamisty (panterowaty) (łac. Amanita pantherina, ang. panter cap) – przypomina on wyglądem jadalnego muchomora czerwonawego – A. rubescens/blusher mushroom, co powoduje wiele przypadkowych zatruć tym grzybem. Powoduje on halucynacje i nudności, wymioty, a w wielu przypadkach może być śmiertelny. Muchomor czerwony (łac. Amanita muscaria, ang. fly agaric) – ze swym jaskrawoczerwonym kapeluszem i widocznymi białymi plamkami wygląda jak kwidesencja muchomora z bajek dla dzieci. Jest on oczywiście trujący, zjedzenie jednego powoduje mdłości i/albo stan deliryczny, a potem śmierć. Piestrzenica kasztanowata (łac. Gyromitra esculenta, ang. false morel) - ten smaczny grzyb jest wielkim przysmakiem w Skandynawii i Europie Wschodniej – ale zawsze wzbudza ostrzeżenia dla zdrowia. Dlaczego? – bo jest jadalny ugotowany, ale trujący na surowo. Lejkówka odbielona (strumykowa) (łac. Clitocybe rivulosa, ang. fool’s funnel) – jest także zwana „pocącym muchomorem”. Ten grzyb powoduje wymioty, biegunkę, rozmazanie pola widzenia oraz – jak wskazuje na to nazwa – pocenie się. W kilku przypadkach spowodował zgon. Borowik szatański (łac. Boletus satanas, ang. devil’s bolete) – grzyb ten jest rzadki w Wielkiej Brytanii (zazwyczaj znajdywany na południu) ale częściej występuje w Europie. Może spowodować wymioty, biegunkę, mdłości w cztery godziny po spożyciu, ale nie jest zazwyczaj śmiercionośny. Jak wiele grzybów trujących jest on najbardziej niebezpieczny na surowo. Pieczarka żółtawa (łac. Agaricus xanthodermus, ang. yellow-stainer) rozpowszechniona w lasach liściastych, grzyb ten powoduje szereg problemów gastrycznych, a także pocenie się i zaczerwienienie twarzy. Kielichowiec pomarańczowy (łac. Omphalotus olearius, ang. jack o’lantern) – ten trujacy grzyb jest rzadko spotykany (generalnie występuje w Ameryce Północnej) wywołuje szereg objawów w tym skurcze i biegunkę. Jego ludowa nazwa bierze się z tego, że świeci w ciemności. W Polsce nie występuje. Źródło – “The Telegraph” - http://www.telegraph.co.uk/gardening/pr ... -olearius/
Przekład z j. angielskiego – ©Robert K. Leśniakiewicz
Zdjęcia - http://grzybypl.blogspot.com/2016/06/zn ... dziej.html
Brunatna hydra coraz śmielej podnosi łby w całej Europie 
