Link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ Owocnik - do 15 cm średnicy; jasnobrązowy, ochrowobrązowy, zazwyczaj mniej lub bardziej czerwony, brązowawoczerwony; kapelusz pokryty delikatnymi białożółtymi lub różowymi łatkami, zwykle dość drobnymi i koncentrycznie ułożonymi; powierzchnia wilgotna jest nieco lepka, poza tym sucha; półkulisty, potem wypukły, szeroko parasolowaty.
Trzon - do 15 (18) cm wysokości i 1-4 cm grubości, mięsisty; początkowo na białym tle pojawia się lekko różowe zabarwienie, z czasem przechodzi w winnoczerwone, ku podstawie rozszerza się bulwiasto, niekiedy z słabo wyraźnym brodawkowym pasem.
Pierścień - zwisający, białaworóżowy, silnie bruzdkowaty.
Miąższ - biały, przebarwiający się czerwonawo, zwłaszcza wokół korytarzy wyjedzonych przez larwy owadów, kruchy; smak łagodny; zapach słaby.
Wysyp zarodników - biały.
Występowanie - bardzo pospolity. Owocniki pojawiają się od czerwca do października, w lasach iglastych i liściastych.
Zastosowanie - jadalny po dostatecznym ugotowaniu, zalecana ostrożność, może być mylony z trującymi muchomorami.
Możliwość popełnienia pomyłki - jest grzybem bardzo zmiennym, zarówno pod względem kształtu jak i zabarwienia, cechą rozpoznawczą jest różowiejący miąższ i gładka, bulwiasta podstawa trzonu.
Bardzo podobny z wyglądu jest muchomor twardawy (Amanita spissa), który odróżnia się niezmiennym miąższem i brakiem czerwonawych odcieni. Innym dużym, brązowym muchomorem jest trujący muchomor plamisty (Amanita pantherina) - jego miąższ nie czerwienieje, pierścień nie jest bruzdowany, a bulwa u podstawy trzonu jest obrzeżona.
Uwagi - początkujący zbieracze powinni być bardzo ostrożni
!! Nazwy potoczne grzybów - bełdka nakrapiana, muchomor krostowaty, muchomor cętkowany.
