Mleczaj świerkowy - Lactarius deterrimus
: środa, 22 września 2010, 13:33
Mleczaj świerkowy - Lactarius deterrimus
link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ
Owocnik - 3-11 cm średnicy; początkowo wypukły, a gdy się rozszerzy – wklęsły i w kształcie płaskiego lejka, przy czym brzeg kapelusza długo pozostaje podwinięty; kolor ma pomarańczowy, często pomarańczowoczerwonawy z zielonawymi strefami; w miejscu uciśnięcia jest początkowo pomarańczowoczerwony, a później zielony; naga skórka wilgotnieje i staje się kleista, przy brzegu daje się zdzierać.
Blaszki - przyrośnięte do trzonu lub lekko zbiegające, gęsto ustawione, pomieszane i rozwidlone, początkowo bladoochrowego koloru, później pomarańczowoochrowego, zielono poplamione.
Trzon - 3-7 cm długości i 1-2,7 cm grubości, mniej lub bardziej walcowaty; na jego powierzchni zabarwionej na kolor pomarańczowy często znajdują się ciemniejsze, pomarańczowe plamki.
Miąższ - żółtawoblady, w trzonie biały, pod skórką kapelusza nieco zielony; w trzonie gąbczasty, łamliwy; pomarańczowoczerwony sok mleczny po kilku minutach zabarwia się powoli na winnoczerwony; w smaku lekko gorzki.
Wysyp zarodników - bladoochrowy.
Występowanie - jest on związany ze świerkami, występuje zarówno na glebach wapiennych jak i kwaśnych, często masowo na nowych nasadzeniach; w Europie szeroko rozpowszechniony, wyrasta od sierpnia do końca października.
Zastosowanie - jadalny.
Możliwość popełnienia pomyłki - z mleczajami rosnącymi koło sosen, na przykład z mleczajem rydzem (L. deliciosus) i mleczajem zmiennym (L.semisanguif/uus).
Uwagi - rodzaj mleczaj (Lactarius) obejmuje prawie 80 gatunków. Wiele z nich smakuje ostro lub bardzo gorzko i są niejadalne. Są to grzyby mikoryzowe, o cechach podobnych do gołąbków: łamliwy (niewłóknisty) miąższ, mniej lub bardziej łamliwe blaszki z wypływającym przy zranieniu sokiem mlecznym. Deterrimus oznacza "niezbyt wartościowy".
link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ Owocnik - 3-11 cm średnicy; początkowo wypukły, a gdy się rozszerzy – wklęsły i w kształcie płaskiego lejka, przy czym brzeg kapelusza długo pozostaje podwinięty; kolor ma pomarańczowy, często pomarańczowoczerwonawy z zielonawymi strefami; w miejscu uciśnięcia jest początkowo pomarańczowoczerwony, a później zielony; naga skórka wilgotnieje i staje się kleista, przy brzegu daje się zdzierać.
Blaszki - przyrośnięte do trzonu lub lekko zbiegające, gęsto ustawione, pomieszane i rozwidlone, początkowo bladoochrowego koloru, później pomarańczowoochrowego, zielono poplamione.
Trzon - 3-7 cm długości i 1-2,7 cm grubości, mniej lub bardziej walcowaty; na jego powierzchni zabarwionej na kolor pomarańczowy często znajdują się ciemniejsze, pomarańczowe plamki.
Miąższ - żółtawoblady, w trzonie biały, pod skórką kapelusza nieco zielony; w trzonie gąbczasty, łamliwy; pomarańczowoczerwony sok mleczny po kilku minutach zabarwia się powoli na winnoczerwony; w smaku lekko gorzki.
Wysyp zarodników - bladoochrowy.
Występowanie - jest on związany ze świerkami, występuje zarówno na glebach wapiennych jak i kwaśnych, często masowo na nowych nasadzeniach; w Europie szeroko rozpowszechniony, wyrasta od sierpnia do końca października.
Zastosowanie - jadalny.
Możliwość popełnienia pomyłki - z mleczajami rosnącymi koło sosen, na przykład z mleczajem rydzem (L. deliciosus) i mleczajem zmiennym (L.semisanguif/uus).
Uwagi - rodzaj mleczaj (Lactarius) obejmuje prawie 80 gatunków. Wiele z nich smakuje ostro lub bardzo gorzko i są niejadalne. Są to grzyby mikoryzowe, o cechach podobnych do gołąbków: łamliwy (niewłóknisty) miąższ, mniej lub bardziej łamliwe blaszki z wypływającym przy zranieniu sokiem mlecznym. Deterrimus oznacza "niezbyt wartościowy".
